رنج عبور

آدم توی مسیر زندگیش که یک راه یکطرفه ی روبه جلو ست، بعداز زمانی که به نظرش یکنواخت یا شاید کسل کننده وابدی می آمده خیلی ناگهان به گذرگاهی میرسد که مجبور است از آن عبور کند، در اصل ازآن عبور داده میشود، هر آدمی توی زندگیش چندتا از این گذرگاههای اساسی دردآور دارد. هر بار این عبور اورا وارد مرحله جدیدی میکند که کاملا متفاوت وتازه و غریبه و برتراست ودر ظاهرهیچ شباهتی و ربطی به مرحله قبلی ندارد، در این مرحله جدید همه چیز کاملاعوض میشود تمام آن واقعیات و خیالها، زیباییها و زشتیها، اصول و حاشیه ها، همه رنگها بوها طعمها وتمام آن احساسات گذشته طور دیگری میشوند. آدم پس از مدتی با وحشت میفهمد که دیگرهرقدر هم زور بزند چیزی از صراحت و بداهت آن گذشته دراویافت نمیشود همه چیزهای آن مرحله قبل تمام میشوند و چیزهای جدیدآغاز میشوند این آغاز ولی تکرار نیست بلکه ذاتا زایشی یکتا و نو و برخاسته از هیچ است. آدم موجود بیگانه ای میشود که بیرحمانه در وادی ناآشنای اکنون که خالیست از هرچه، افکنده شده، درحالی که مدل شادیها غمها دلایل انگیزه ها خواسته ها کینه ها و دردهایش عوض شده اند گویی آدم دیگری شده و آن قبلی غریبه ای بوده است ، دلش مدام تنگ میشود برای خود قبلیش ولی چاره ای ندارد در اینی که هست، در این اکنونِ خالی، تنها، ترسان و لرزان و با غمی سخت جانکاه و مبهم، باید من جدیدش را شجاعانه بسازد و جلو برود ،