چهار

ابراهیم!

صدای تو خوبتر است وقتی بر پریشانی خوابهایم میوزد

دست تو بهتر است که از عمق سیاهی ها آشفتگی هایم را مینوازد

 تو خوبتری که بر بالین رویاهایم نشسته ای ،