از

 

 شاید باید بر جنازه رویاها ملافه ای سفید کشید و چهره شب را به اندوهی کهنه خراشید، اما رویا، آرزو و خواهشی که از تو به تو برخاسته چونان گلیست که ریشه در دلواپسیهای مبهمی دارد که از لختی فاصله تا ابدیت را به یک چشم نگریسته ،