زیبایی پیدا و پنهان جهالت

ابراهیم میگفت : روز آغاز میشود و تاریکی پایان می یابد و روز پایان می یابد و تاریکی همان مادر روز است .. او گفت: زمان چه موذیانه میگذرد بی هیچ تأسف و اندوهی به حال ما .. ابراهیم میگفت: در دشتهای بی پایان که منظره غروبش و طلوعش در آن انتها قوس کاملی باشد زمان میمیرد ..او گفت: بیهودگی در قالب زندگی فرو رفته و ماهرانه ما را می زید، ببین! بیهودگی با چیره دستی بر ما زندگی می راند و چونان یوغیست بر گردن ما .. ابراهیم میگفت: کاری کن عشقی بورز دلی بسوز آتشی بساز .. اوگفت: آنوقتها که میوه نادانی به این تلخی نبود و طعم سیب حوا هنوز زیر دندان بود شاید میشد که از دست داد .. ابراهیم میگفت : جام زهر را با خیال شراب در نادانی محض بنوش که مرز جهل و دانستگی همانا ناگهان مردن است که دیری نمی پاید ،