در اعماق همه چیز

ابرها همیشه نمیتوانند اینطورسفید باشند و درپس زمینه شان آسمان آبی اینقدر مطلقی گسترده باشد تا بی نهایت و اینطرف چند درخت اینهمه سبز با انبوه برگهایی که باد پریشانشان کرده باشد و آنطرف خورشید یک دایره کامل آنقدر بی نقص که زردیش تا وسط آبی کشیده شده باشد .. ولی همیشه در وقت سخت تماشا، لحظه ای که ذرات خاکستری در امتدادشان به نرمی صعود میکنند چیزی هست که آدم بداند که در پس همه اینها تو خفته ای ،