دلکُش

درنده ای در من است ، با من زاد ، که خواباندمش با لالایی هایی از جگر برآمده ، اگر بیدار شود از درونی ترین لایه جانم شروع به دریدن میکند پیش می آید و تکه پاره میکند با دهانی که از آتش است و دندانی که ذوب میکند، بگذار بخوابد، قرارِ همه عمر را بر این نهاده ام که مبادا خفته را از چنین خواب شیرین بیدار کنم ..

دلتنگی دندان تیزی دارد و رحمِ اندکی  ،