ظلمـت

گمشده درون روشناییها، هرگز برنمی گردد فقط پیش میرود .. زن اینرا وقتی چیزی بی شکل میبافت با خودش میگفت و گاهی که انگشتانش از بافتن می ایستاد نگاهی می انداخت به نامفهومی بافته هایش که داشت بزرگ و بزرگتر می شد شبیه رؤیاهای نابالغش ،