φ
به قولِ ابراهیم؛ هوا از سردیِ امید سرشار بود و من از قبوضتِ کلمه، گویی هزاران خورشید را بر زهدانی تاریک و تهی بتابانی، تنها پژواکی بی انتها و ابدی..
نه وصل بماند و نه واصل آنجا که خیال حیرت آمد
_ حافظ حیران و سرگشته بوده بسیار
- ۰۱/۰۸/۲۵
از مزامیر داود..