سخت

 وای ابراهیم !  وای از آتش روزی که نسوزاند و باد که ویران نکند و برف که  نپوشاند .. آنروز که راه از بیراهه نمایان باشد و خیال گناه در سر نیفتد و نام که برده نشود و دل و دست که بکار زلف نیاید و آغاز و پایان که یکی باشد .. آن روز که بدانی این را که زمین چه همه گِرد است .. این اندوه را ،